Słowniczek słów, wyrażeń i ich znaczeń w fotografii i filmach kulinarnych czyli nasza praca trochę od technicznej kuchni.

Plan zdjęciowy - generalnie to miejsce w którym powstaje cała sesja zdjęciowa lub filmowa, my jednak zawężamy to obszaru powstawania sceny i użycia środków technicznych.
 
Scena - to jedna kompozycja, jeden gotowy plan przygotowany do wykonania ujęcia.
 
Kompozycja - sposób ułożenia wszystkich elementów w scenie. Kompozycje mogą być rozbudowane (wieloelementowe) lub proste składające się jedynie z głównego bohatera zdjęć i 1 rekwizytu lub apetisera.
 
Ujęcie - to inaczej zdjęcie lub fragment filmu od cięcia do cięcia.
 
Kadr - to pole obrazu widziane przez obiektyw, czasami używane jest wymiennie ze słowem ujęcie.
 
Orientacja lub układ - czyli obraz pokazany w pionie lub poziomie.
 
Kąt patrzenia -  to określenie z jakiej pozycji aparatu lub kamery patrzymy na daną scenę. Dzielimy to głównie na 3 pozycje: 

• top view czyli od góry, kadr przedstawia jedynie tło poziome widziane z lotu ptaka.

• horyzontalnie lub nisko, kadr przedstawia scenę widzianą z niskiej perspektywy jakby widziała to żaba, przeważa widok tła pionowego w stosunku do tła poziomego

• pośrednio to widzenie sceny z pośrednich pozycji kamery, bez powyższych. Kadr może przedstawiać zarówno jedynie tło poziome (uciekające jakby w nieskończoność)  jak również tło poziome i pionowe w różnych proporcjach.

 
Perspektywa - to przedstawienie trójwymiarowości i przestrzeni w płaskim obrazie, w dużym uproszczeniu można powiedzieć, że przedmioty będące bliżej obiektywu są większe niż przedmioty umieszczone dalej od obiektywu.
 
Proporcje - czyli współgranie poszczególnych części obrazu w odbiorze całej sceny. Jest to wyjątkowo ważny element obrazu reklamowego. Wielkość całej sceny i planu zdjęciowego jest uzależniony od głównego bohatera zdjęć i zachowania właściwych proporcji w kompozycji. Poprzez stosowanie zabiegów w zakresie proporcji elementów kompozycji, można poszczególne części obrazu wyolbrzymiać lub marginalizować. Zdarza się, że niewłaściwe proporcje w kompozycji schowają lub ujmą atrakcyjności głównego bohatera zdjęć a nawet mogą wynaturzyć jego wygląd.
 
Głębia ostrości - jest to element czysto techniczny związany z optyką. W praktyce dotyczy odczucia ostrości obrazu i wyraźności przedstawionych elementów w scenie.
Głębia ostrości ma duże znaczenie w procesie kształtowania finalnego efektu obrazu i jego odbioru. Płytka  lub mała głębia ostrości, pozwalająca przedstawić tylko wycinek kadru jako ostry, powoduje skupienie uwagi odbiorcy jedynie na wyraźnych elementach kompozycji pozostawiając pozostałe w lekkiej nieostrości - mniej ważne. W przypadku dużej głębi ostrości znaczna część lub nawet wszystkie elementy w kadrze znajdują się w polu pełnej ostrości w wyniku czego cały obraz jest bardzo czytelny a każdy jego element odgrywa ważną rolę w budowaniu całej sceny. Oczywiście stosując różne poziomy głębi ostrości można sprytnie manipulować uwagą odbiorcy, wyrazem emocjonalnym obrazu oraz kompozycją.
 
Scenografia. 
Generalnie to cała oprawa plastyczna filmu lub zdjęcia reklamowego. W jej skład wchodzą wszystkie elementy kształtujące przestrzeń w obrazie, dekoracje, rekwizyty, sposób ich ułożenia i stylizacji jak również oświetlenie.
 
W naszej codziennej praktyce mówiąc o scenografii mamy głównie na myśli:

• tła poziome na których układamy scenę (np. deski, blaty, tkaniny)

• tła pionowe, które zamykają przestrzeń w dalszej perspektywie (np. ścianki, meble, tkaniny)

• elementy scenograficzne, które budują trójwymiarowość sceny (np. talerze, dzbanki, tkaniny, krzesła, pieczywo, zioła, warzywa).

• oświetlenie czyli sposób na zbudowanie oczekiwanego efektu emocjonalnego poprzez grę świateł i cieni w scenie.

Propsy - rekwizyty, elementy scenograficzne, np. talerze, dzbanki, deski, sztućce, stoły, krzesła itp. Niekiedy również świeże warzywa i pieczywo nie będące głównym bohaterem lub jego elementem.
 
Apetizery lub dobawki - żywe elementy scenograficzne jak zioła, przyprawy, warzywa i owoce.